Τα αρχαία ελληνικά, σύμφωνα με το διεθνή τύπο, επανέρχονται στο προσκήνιο ως μια «διεθνής γλώσσα»

Της Αμαλίας  Κ. Ηλιάδη*

Εκφράζουν τους εξυπνότερους  και καλύτερους φοιτητές των Πανεπιστημίων της Ευρώπης και της Αμερικής, με την έννοια των πιο δυνατών μυαλών σε πρωτότυπες και δημιουργικές συλλήψεις στο χώρο των υπολογιστών και στο χώρο των επιχειρήσεων.

Προκαλούν δέος και σεβασμό για τον πλούτο τους σε πλήθος ετερόκλητων ανθρώπων ανά τον κόσμο.

Ιάπωνες και Βρετανοί  επιχειρηματίες προτρέπουν με παραινέσεις τους υφισταμένους-εργαζομένους στις επιχειρήσεις τους να μαθαίνουν αρχαία ελληνικά με την προοπτική να δυναμώσουν και να ανανεώσουν δημιουργικά την επιχειρηματική τους απόδοση!
Οι λέξεις-έννοιες κλειδιά για την ανάλυση και κατανόηση του θέματος:

«Ορθολογισμός, κοινή λογική, πρωτότυπη σκέψη, καινοτομία στην τεχνολογική εξέλιξη, δημιουργική επιχειρηματικότητα, εκπαίδευση υπό τη μορφή έρευνας, ερευνητικά προγράμματα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας, νοηματική γλώσσα».

Τα αρχαία ελληνικά θέλγουν τον τομέα των επιχειρήσεων, αφού δεν είναι λίγοι οι Άγγλοι επιχειρηματίες που προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη τους να διδαχθούν την αρχαία ελληνική γλώσσα, επειδή περιέχει μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργάνωσης, διοίκησης και διαχείρισης επιχειρήσεων. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών  ότι «η ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι αυτό έχει μεγάλη αξία όχι μόνο στην Πληροφορική και την υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης».
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΣΚΕΨΗΣ:
Ιδιαίτερα στην Αγγλία, αρκετοί είναι εκείνοι που παρακολουθούν μαθήματα αρχαίων ελληνικών, ήδη από το σχολείο, χωρίς πάντα, βέβαια, την ανάλογη επιτυχία, εξαιτίας και του βαθμού δυσκολίας της εκμάθησής τους.
Η ευρεία αποδοχή των αρχαίων ελληνικών ως «νοηματικής» γλώσσας καθώς και μια σειρά από ιδιότητες που συγκεντρώνουν, ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρβάιν της Καλιφόρνιας να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου τους.
Επικεφαλής του ερευνητικού αυτού προγράμματος τοποθετήθηκαν αρχικά η γλωσσολόγος-ελληνίστρια κ. Μακ Ντόναλι  και οι καθηγητές της Ηλεκτρονικής κ. Πάκαρι και κλασικής φιλολογίας κ. Μπρούνερ.
Στο πλαίσιο αυτό, στον Η/Υ «Ίβυκο» αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια  λεκτικοί τύποι της ελληνικής γλώσσας – όταν η αγγλική  έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους.
Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ / ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΣΑΥΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ:
Το τιτάνιο αυτό έργο καταγραφής συνεχίζεται. Αναφερόμενος στη συγκεκριμένη προσπάθεια, ο καθηγητής Μπρούνερ, ο οποίος πέθανε το 2007 και τον διαδέχτηκε η κ. Μαρία Παντελιά, είχε πει απευθυνόμενος σε ορισμένους που αμφισβητούσαν τη χρησιμότητα του εν λόγω επιστημονικού προγράμματος: 4.000 ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
«Σε  όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της ελληνικής γλώσσας, απαντούμε: Mα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μ΄αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας».
Αρχαία Ελληνικά: επιστροφή στο Μέλλον!
Το έναυσμα για την επίδειξη επιπλέον ενδιαφέροντος για τα αρχαία ελληνικά και από άλλα αμερικανικά πανεπιστήμια προέκυψε κυρίως από τη διαπίστωση των επιστημόνων Πληροφορικής  και Υπολογιστών ότι οι Η/Υ προηγμένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνο την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες  τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές».
«Νοηματική» γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον», δηλαδή η λέξη, και το «σημαινόμενο», δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση, έννοια), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ «σημειολογική» είναι η γλώσσα στην  οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α «πράγμα» (σημαινόμενο) εννοείται με το α (σημαίνον). Π.χ. δημοκρατία: δήμος=λαός+κρατώ / democracy
Με άλλα λόγια, η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια», ενώ σε όλες τις άλλες οι λέξεις είναι συμβατικές, δηλαδή σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που τη χρησιμοποιούν.
Γκέιτς και Σκάλι, οι πρωτοπόροι των Υπολογιστών υπέρ της Ελληνικής Γλώσσας:
Οι εξαιρετικές ιδιότητες της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας εκτιμήθηκαν από τα κορυφαία στελέχη Αμερικανικών εταιρειών Πληροφορικής, όπως ο Μπιλ Γκέιτς, ιδρυτής της Microsoft, και ο Τζον Σκάλι, πρώην πρόεδρος της Apple, ο οποίος είχε αναφερθεί και στην προώθηση ενός προγράμματος εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή «η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει να  αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και να της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ΄ όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει».
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική Γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σε αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς της Πληροφορικής, αδυνατεί να προχωρήσει.
Η Αμαλία  Κ. Ηλιάδη είναι, φιλόλογος – ιστορικός  (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ’ το Α.Π.Θ.). Υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης 2ου Ε.Π.Α.Λ.  Τρικάλων, ailiadi@sch.gr. Κείμενά της δημοσιεύονται εδώ: http://users.sch.gr/ailiadi , http://blogs.sch.gr/ailiadi,  http://www.matia.gr, http://www.emy67.wordpress.com.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΑΜΑΛΙΑΣ Κ. ΗΛΙΑΔΗ, ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ.
“Και βέβαια όλο αυτό το αντιεπιστημονικό συνονθύλευμα προβάλλεται από την ιστοσελίδα μιας φιλολόγου, η οποία κατά σύμπτωση. είναι υπεύθυνη της βιβλιοθήκης στο λύκειο όπου διδάσκει!
Αλλά θα ήταν άδικο να γενικεύσουμε, γι’ αυτό και σπεύδω να παρουσιάσω και την άλλη, τη φωτεινή πλευρά, τους φιλολόγους που κάνουν τη δουλειά τους με ευσυνειδησία, όρεξη και μεράκι.”
Επιθυμώ να δηλώσω ότι δεν συμφωνώ με τον τρόπο που διατυπώνετε τις θέσεις σας. Κατ’ αρχάς, συγχέετε τις αξιολογικές σας κρίσεις, που είναι υποκειμενικές, με τις αυθεντικές μαρτυρίες και τις παραπομπές του άρθρου μου. Οι συγγραφείς στους οποίους παραπέμπω στο συγκεκριμένο άρθρο, μπορεί να μην υπήρξαν “έγκριτοι” πανεπιστημιακοί ως ανεξάρτητοι ερευνητές που ήταν, όμως η γνώση και η ελεύθερη έρευνα πρέπει να ξέρετε ότι δεν μονοπωλείται από τα Πανεπιστήμια.
Σας αυτοπαρουσιάζομαι, κύριε Σαραντάκο και κυρία Τζιροπούλου, σε όλο το φάσμα του “σκοταδισμού” μου στο διαδίκτυο (http://users.sch.gr/ailiadi http://blogs.sch.gr/ailiadi http://www.matia.gr, βιβλιοθήκη), όπου αποδεικνύεται ότι διόλου δεν είμαι
κατά σύμπτωση, όπως ειρωνικά, αν και εν πλήρη αγνοία, ανάρμοστα και χωρίς ίχνος ευγένειας και τρόπων, αναφέρετε, για να διαπιστώσουν οι αναγνώστες σας και εσείς, ιδίοις όμμασι τα αναληθή λασπολογήματα, τις ψευδολογίες που εδράζονται στην εσκεμμένη “άγνοια” περί
της προσωπικότητάς μου, την μονομερή παρουσίαση και επιλεκτικό σχολιασμό του εν λόγω δημοσιεύματός μου, που στηρίζεται σε έγκυρες πληροφορίες του αθηναικού τύπου. Εξάλλου,δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο: Η ως τα τώρα πορεία και προσφορά μου στην εκπαίδευση ομολογείται περίτρανα από τους πλέον εξαιρετικούς μαθητές μου:ενδεικτικά παραπέμπω στο: http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008/06/blog-post_27.html.
Με τιμή,
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, συγγραφέας (Μεταπτυχιακό δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας από το Α.Π.Θ., 1η κατά σειρά επιτυχίας στον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 1998, αυτοδημιούργητη και ανεξάρτηση από κάθε είδους αγκυλώσεις και προπαντός ευγενική φύση και ανθρωπίστρια).
———————————————————————————————————————————————————————————-
“Όπως όλοι οι μύθοι, περιέχει ψήγματα αλήθειας, διανθισμένα με ανακρίβειες,  γενικεύσεις, αλλά και ατόφια ψέματα”.
Η παραπάνω ρήση κ. Σαραντάκο, δεν ισχύει μόνο για τους μύθους. Προσπαθείτε να αρνηθείτε την άκριτη και ανοικονόμητη προσβολή προς το πρόσωπό μου, εκ μέρους σας και εκ μέρους της κ. Τζιροπούλου, μα είναι ηλίου φαεινότερον πως αυτή διατυπώθηκε σαφώς στο ανωτέρω δημοσίευμα:
“Και βέβαια όλο αυτό το αντιεπιστημονικό συνονθύλευμα προβάλλεται από την ιστοσελίδα μιας φιλολόγου, η οποία κατά σύμπτωση. είναι υπεύθυνη της βιβλιοθήκης στο λύκειο όπου διδάσκει! Αλλά θα ήταν άδικο να γενικεύσουμε, γι’ αυτό και σπεύδω να παρουσιάσω και την άλλη, τη φωτεινή πλευρά, τους φιλολόγους που κάνουν τη δουλειά τους με ευσυνειδησία, όρεξη και μεράκι.”
Όσο για τα σχετικά στοιχεία της “αντίθετης άποψης” που μου γνωστοποιείτε,  οφείλω να ομολογήσω πως στις τόσες λεπτομέρειές τους δεν μου ήταν γνωστά. Ωστόσο, αυτή η μαζική εξαπάτηση εντύπου τύπου, “έγκριτων” δημοσιογράφων, δημοσίων και ιδιωτικών φορέων, καθηγητών Πανεπιστημίου και ΤΕΙ, Ερευνητών, Ιστορικών κ.τ.λ. μάλλον αποκαλύπτει πως, όπως εύστοχα γράφει ο “Στράβων Αμασεύς” λίγο πιο πάνω:
“Όποιοι θέλουν μπορούν να θεωρούν την Ελληνική ως οριακή γλώσσα και όποιοι θέλουν μπορούν να τη θεωρούν ως υπερβατική.”
Για την αντίθετη της “αντίθετης” άποψης, σας παραπέμπω με τη σειρά μου σε αντίστοιχες λεπτομέρειες του άρθρου του Ακαδημαικού Κουνάδη του ΕΜΠ: http://www.enromiosini.gr/kounavis.el.aspx
Με τιμή,
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, συγγραφέας (Μεταπτυχιακό δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας από το Α.Π.Θ., 1η κατά σειρά επιτυχίας στον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 1998, αυτοδημιούργητη και ανεξάρτηση από κάθε είδους αγκυλώσεις και προπαντός ευγενική φύση και ανθρωπίστρια)
———————————————————————————————————————————————————————————-
Με συγχωρείτε για τη σύνδεση που έκανα του ονόματός σας με της κ. Τζιροπούλου. Είχα την εσφαλμένη εντύπωση πως τα στοιχεία του άρθρου που παραθέτετε προέρχονταν από δική της ανάρτηση.

Πάντως ο Ακαδημαικός κ. Κουνάδης στο άρθρο του δεν διεκδικεί δάφνες ειδικού γλωσσολόγου, υποστηρίζει όμως απόψεις πανεπιστημιακών φιλολόγων, ιστορικών και λαογράφων. Κατά τη γνώμη μου κι αυτο, κι όχι μόνο οι γλωσσολόγοι, σχετίζονται αμέσως με τα γλωσσικά ζητήματα και δικαιούνται να έχουν άποψη για την πορεία της ελληνικής γλώσσας. Αν αυτή η άποψη διαφέρει από πολλές
άλλες, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι όλοι έχουν δικαίωμα στη διαφορά. Το άρθρο του κ. Κουνάδη στο οποίο παραπέμπω μπορεί να μην ασχολείται με τα θέματα που θίξαμε εδώ (πρωτογένεια γλώσσας, δηλώσεις Σκάλι, εφαρμογές στην πληροφορική), ωστόσο είναι ενδεικτικό πολύ διαφορετικών απόψεων για τη γλώσσα, οι οποίες ήδη ιχνηλατούνται και στους χώρους των απολύτως ειδικών μα και στους χώρους των πολιτών που καθημερινά και βιωματικά έρχονται σε επαφή με τη γλώσσα και τις κρατικές πολιτικές γι αυτή.
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, συγγραφέας.
http://thiva-nikolas.blogspot.com/2011/09/blog-post_02.html