Ο γάμος στην Αρχαία Σπάρτη


Η τελετή του γάμου στη Σπάρτη φαίνεται πως δεν αποτελούσε δημόσιο γεγονός. Όπως περιγράφει ο Πλούταρχος, ένας διαδεδομένος τύπος σύστασης του γάμου είναι δι’ αρπαγής: Χωρίς παρουσία οικογενειών ή προσκεκλημένων, την γυναίκα απήγαγε τελετουργικά κατά τη διάρκεια της νύχτας ο μέλλων σύζυγός της. Με την βοήθεια της νυμφεύτριας, της ξύριζαν το κεφάλι, της φορούσαν ανδρικά ρούχα και την άφηναν ξαπλωμένη στο σκοτάδι να περιμένει. Ο σύζυγος μετά την ερωτική συνάντησή τους ώφειλε να επιστρέψει στους κοιτώνες του και εξακολουθούσε να ζει εκεί με τους συνηλικιώτες στις αγέλες, έως ότου συμπλήρωνε τα τριάντα έτη του. Έως τότε συγκατοίκηση των συζύγων δεν προβλεπόταν. Είναι σαφές πως αυτή η διαδικασία είχε ως στόχο αποκλειστικά την τεκνοποίηση.
Εξάλλου, εξ αιτίας του οξυμένου δημογραφικού προβλήματος της Σπάρτης, οποιοσδήποτε πολίτης μπορούσε να απαγάγει μια γυναίκα στη Σπάρτη, με στόχο την παιδοποιία, αρκεί ο πατέρας ή και ο συζυγός της να ήταν σύμφωνος. Έτσι λειτούργησε και ο θεσμός της πολυανδρίας, η θέσμιση της οποίας αποδίδεται στον ίδιο τον θρυλικό νομοθέτη Λυκούργο. Η πολυανδρία συνιστά σπάνια μορφή πολυγαμίας, όπου η σύζυγος τεκνοποιούσε νομίμως με περισσοτέρους συζύγους ταυτόχρονα.Η Σπαρτιατική πολυανδρία είχε εντυπωσιάσει τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα και τους αθηναϊκούς φιλοσοφικούς κύκλους των αρχών του 4ου π.κ.ε. αιώνα.

Βρέθηκε η θρυλική ``Ατλαντίδα`` στη Σουηδία

Ένας οικισμός της λίθινης εποχής,που βυθίστηκε ολόκληρη, βρέθηκε στη Βαλτική θάλασσα κοντά στη Σουηδία,αποκαλύπτοντας μια συλλογή από καλά διατηρημένα αντικείμενα που άφησαν οι  νομάδες πριν από 11.000 χρόνια.
Ο τοπικός τύπος το βάφτισε “Sweden's Atlantis” Σουηδική Ατλαντίδα,το νησί που σύμφωνα με τον Πλάτωνα που έγραψε το 370π.Χ ,βυθίστηκε το 9.600 π.Χ στον Ατλαντικό ωκεανό.

Θαμμένη 52 πόδια κάτω από την επιφάνεια,σε έναν αμμώδη κόλπο, ανοικτά των ακτών της  πόλης  Skåne County στη Σουηδία,τα στοιχεία που βρέθηκαν περιλαμβάνουν,κομμάτια ξύλου,αργαλειοί από πυριτόλιθο,κέρατα ζώων,σχοινιά και ένα καμάκι σκαλισμένο από οστά ζώου τα οποία είχαν εξαφανιστεί από το 1.600.
(Πολλοί χάρτες περιλαμβάνουν την Ατλαντίδα,όπως αυτός που βγάζει για πρώτη φορά ο Ηράκλειτος του Sebastian Muller το έτος 1540  που απεικονίζει τον Νέο κόσμο,και δείχνει την Ατλαντίδα με κόκκινα γράμματα στο κάτω μέρος που με την ονομασία Nouus Orbis).
"Υπάρχει ξύλο, κέρατα ελαφιών και άλλα εργαλεία που βρέθηκαν  εκεί," λέει ο  επικεφαλής του προγράμματος Björn Nilsson, καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Södertörn,και συνεχίζει.``Περίεργως, τα αντικείμενα διατηρούνται τέλεια, λόγω της άφθονης κατανάλωσης οξυγόνου Gyttja" (οργανική λάσπη),ένα μαύρο ίζημα που σχηματίζεται όταν η τύρφη αρχίζει στη φθορά.

``Περίπου 11.000 χρόνια πριν,υπήρξε συσσώρευση υδάτων στην περιοχή,και για αυτό διατηρήθηκαν τα ευρήματα.Εαν ο οικισμός βρίσκονταν στην ξηρά,θα είχαν μείνει μόνο πέτρες,και τίποτα οργανικό δήλωσε ο Nilsson